ഒരു കുഞ്ഞുണ്ടാകുമ്പോള്,അത് ആണ്കുട്ടിയോ പെണ്ന്കുട്ടിയോ ആയിക്കോട്ടെ,ഒരു അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും ഒരുപാടു സന്തോഷം ഉണ്ടാകുന്നു.ആ സന്തോഷം തന്നെ ആയിരിക്കും അവരുടെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സന്തോഷം എന്ന് തന്നെ പറയാം.ഒരച്ചനും അമ്മയും പെന്കുട്ടിയായത് കൊണ്ട് അവളെ സ്നേഹിക്കാതിരിക്കാനുള്ള ഇടയുണ്ടാവാതിരിക്കട്ടെ ...
പക്ഷെ പെണ്കുട്ടിക്ക് എന്നും സമൂഹം വിലക്ക് കല്പ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.ആണ്കുട്ടി ക്ക് തല്പര്യേം എങ്കില് എന്നും അവന്റെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും കൂടെ അവന് ജനിച്ചു വളര്ന്ന വീട്ടില് താമസിക്കാം.പെണ്കുട്ടിക്കോ???എന്ന് അവള് വിവാഹം കഴിക്കുന്നുവോ അന്ന് മുതല് അവള്ക്ക് അന്നുവരെ ജീവിച്ചു വന്ന വീട് അന്ന്യം ആകുന്നു,പെട്ടന്നൊരു ദിവസം പുതിയ ഒരു ഗൃഹം അവള്ക്കു സ്വന്തം എന്ന് കരുതേണ്ടി വരുന്നു.ഓണത്തിനോ ശക്രാതിക്കോ വന്നു പോകാം അവള്ക്കു സ്വന്തം വീട്ടില്.തന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഇരുപതോ ഇരുത്തിയോന്നോ വര്ഷം മാത്രെമേ അവള്ക്കു സ്വന്തം അച്ഛനോടും അമ്മയോടും ഒപ്പം താമസിക്കാന് സാധിക്കുകയുള്ളൂ.പിന്നീടു സ്വന്തം അച്ചനോ അമ്മക്കോ സുഖം ഇല്ലാതായാല് പോലും അവള്ക്കു അവരെ ഒന്ന് എത്തി നോക്കി പോകേണ്ടി വരുന്നു.സ്വന്തം അച്ഛനെയും അമ്മയെയും അവള് ശുശ്രു ഷിച്ചില്ല എങ്കില് പോലും സമുഹം അവളില് കുറ്റം കാണുന്നില്ല,ഭര്ത്താവിന്റെ അമ്മയെയും അച്ഛനെയും ശുശ്രുച്ചാല് മതി.അവരെ ശുശ്രുക്കേണ്ട എന്നല്ല,അവരെ ശുശ്രുക്കുന്നത് കൊണ്ട് സ്വന്തം അച്ഛനെയും അമ്മയയൂം നോക്കിയില്ല എങ്കിലും സാരമില്ല എന്നാണോ?
അവനോ,എന്നും അവന്റെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും അരികില്...അവനു ഒന്നും നഷ്ടമാകുന്നില്ല...ജീവിതത്തില് ഒന്നിനോടും അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യേണ്ടി വരുന്നില്ല.ഭര്ത്താവിനോടും വീട്ടുകാരോടും വിരോധം ഉണ്ടാക്കേണ്ട എന്ന് കരുതി സ്വന്തം വീട്ടില് പോകാത്ത നിരവധി സ്ത്രിജനങ്ങളെ എനിക്ക് അടുത്തറിയാം.''ഭര്ത്താക്കന്മാരെ നിങ്ങള്ക്ക് നിങ്ങളുടെ അച്ഛനും അമ്മയും എന്താണോ,അത് തന്നെയാണ് നിങ്ങളുടെ ഭാര്യക്ക് അവരുടെ അച്ഛനും അമ്മയും''.നാളെ ഒരിക്കല് നിങ്ങളുടെ മകള്/മകന് നിങ്ങളെ കാണാന് വരുന്നില്ല എങ്കില് നിങ്ങള്ക്ക് എന്ത് ഫീലിംഗ് ഉണ്ടാവുക,അതായിരിക്കും നിങ്ങളുടെ ഭാര്യയുടെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും ഉണ്ടാവുക.സ്ത്രി ജങ്ങളെ നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടി എനിക്ക് ഇത്രയേ ചെയ്യാന് സാധിക്കു.ഇതു വായിച്ചു ഏതെങ്കിലും ഭര്ത്താക്കന്മാര് നിങ്ങളെ മനസിലാക്കുന്നു എങ്കില് ഞാനതില് നിങ്ങളോടൊപ്പം സന്തോഷിക്കാന് ഉണ്ടാകും....
നിങ്ങള്ക്ക് നിങ്ങളുടെ ഭര്ത്താവിനോട് ഉള്ളതോ,അമ്മയോട് ഉള്ളതോ,അച്ചനോട് ഉള്ളതോ,നിങ്ങളുടെ മകനോടോ മകളോട് ഉള്ളതോ,ഇതില് ഏതു സ്നേഹം ആണ് വലുത്???ഉത്തരം ഉണ്ടാകുമോ നിങ്ങള്ക്ക്...എല്ലാ സ്നേഹത്തിനും അതിന്റെതായ മഹത്വം ഉണ്ട് എന്ന് പറയുമ്പോഴും അച്ഛനെയും അമ്മയും തന്നെ അല്ലെ നമ്മുടെ സ്വന്തം,നമ്മള് എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്താലും നമ്മെ തള്ളി പറയാതെ,നമ്മുടെ കണ്ണ് നിറയുന്നത് ഒരിക്കലും കാണരുത് എന്നാഗ്രഹിക്കുന്ന നമ്മുടെ,നമ്മുടെ മത്രേം അച്ഛനും അമ്മയും...ആരുണ്ടാകും അവര്ക്ക് പകരം വെക്കാന്.....പോവുക,കാണുക നിങ്ങളുടെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും,കൊടുക്കുക സന്തോഷം നിങ്ങളെക്കൊണ്ട് ആകുവോളം,ഒന്നും ഈ ലോകത്തിലെ ഒന്നും നിങ്ങള്ക്ക് അതിനൊരു തടസ്സം ആവരുത്...കാരണം അവരുടെ ജന്മം തന്നെ നിനക്ക് വേണ്ടിയയിരുന്നില്ലേ......
അവനോ,എന്നും അവന്റെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും അരികില്...അവനു ഒന്നും നഷ്ടമാകുന്നില്ല...ജീവിതത്തില് ഒന്നിനോടും അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യേണ്ടി വരുന്നില്ല.ഭര്ത്താവിനോടും വീട്ടുകാരോടും വിരോധം ഉണ്ടാക്കേണ്ട എന്ന് കരുതി സ്വന്തം വീട്ടില് പോകാത്ത നിരവധി സ്ത്രിജനങ്ങളെ എനിക്ക് അടുത്തറിയാം.''ഭര്ത്താക്കന്മാരെ നിങ്ങള്ക്ക് നിങ്ങളുടെ അച്ഛനും അമ്മയും എന്താണോ,അത് തന്നെയാണ് നിങ്ങളുടെ ഭാര്യക്ക് അവരുടെ അച്ഛനും അമ്മയും''.നാളെ ഒരിക്കല് നിങ്ങളുടെ മകള്/മകന് നിങ്ങളെ കാണാന് വരുന്നില്ല എങ്കില് നിങ്ങള്ക്ക് എന്ത് ഫീലിംഗ് ഉണ്ടാവുക,അതായിരിക്കും നിങ്ങളുടെ ഭാര്യയുടെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും ഉണ്ടാവുക.സ്ത്രി ജങ്ങളെ നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടി എനിക്ക് ഇത്രയേ ചെയ്യാന് സാധിക്കു.ഇതു വായിച്ചു ഏതെങ്കിലും ഭര്ത്താക്കന്മാര് നിങ്ങളെ മനസിലാക്കുന്നു എങ്കില് ഞാനതില് നിങ്ങളോടൊപ്പം സന്തോഷിക്കാന് ഉണ്ടാകും....
നിങ്ങള്ക്ക് നിങ്ങളുടെ ഭര്ത്താവിനോട് ഉള്ളതോ,അമ്മയോട് ഉള്ളതോ,അച്ചനോട് ഉള്ളതോ,നിങ്ങളുടെ മകനോടോ മകളോട് ഉള്ളതോ,ഇതില് ഏതു സ്നേഹം ആണ് വലുത്???ഉത്തരം ഉണ്ടാകുമോ നിങ്ങള്ക്ക്...എല്ലാ സ്നേഹത്തിനും അതിന്റെതായ മഹത്വം ഉണ്ട് എന്ന് പറയുമ്പോഴും അച്ഛനെയും അമ്മയും തന്നെ അല്ലെ നമ്മുടെ സ്വന്തം,നമ്മള് എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്താലും നമ്മെ തള്ളി പറയാതെ,നമ്മുടെ കണ്ണ് നിറയുന്നത് ഒരിക്കലും കാണരുത് എന്നാഗ്രഹിക്കുന്ന നമ്മുടെ,നമ്മുടെ മത്രേം അച്ഛനും അമ്മയും...ആരുണ്ടാകും അവര്ക്ക് പകരം വെക്കാന്.....പോവുക,കാണുക നിങ്ങളുടെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും,കൊടുക്കുക സന്തോഷം നിങ്ങളെക്കൊണ്ട് ആകുവോളം,ഒന്നും ഈ ലോകത്തിലെ ഒന്നും നിങ്ങള്ക്ക് അതിനൊരു തടസ്സം ആവരുത്...കാരണം അവരുടെ ജന്മം തന്നെ നിനക്ക് വേണ്ടിയയിരുന്നില്ലേ......